Pewna kobieta, żona jednego z uczniów proroków, błagała Elizeusza: „Twój sługa, mój mąż umarł! A ty wiesz dobrze, że był on człowiekiem bojącym się PANA. Lecz teraz przyszedł wierzyciel, który chce zabrać moich dwóch małych synów na swoich niewolników”. Odpowiedział jej Elizeusz: „Cóż mogę uczynić dla ciebie? Powiedz mi, co masz w domu?”. Odrzekła: „Nie mam niczego, prócz dzbana oliwy!”. On więc polecił jej: „Idź do sąsiadów i pożycz od nich naczynia; postaraj się o jak najwięcej takich pustych naczyń. A kiedy wrócisz, zamknij drzwi za sobą i za swoimi synami i porozlewaj oliwę do wszystkich tych naczyń, a napełnione odstawiaj na bok”. Wróciła do domu i zamknęła drzwi za sobą i za swoimi synami. Podstawiali jej naczynia, a ona nalewała do nich oliwę. Kiedy naczynia były już pełne, powiedziała do syna: „Przynieś mi następne naczynie”. „Nie ma już naczyń” – odparł jej. W tym momencie oliwa przestała płynąć. Poszła i powiedziała o tym człowiekowi Bożemu, który jej rozkazał: „Idź, sprzedaj oliwę i zapłać swój dług, a z reszty żyj ty i twoi synowie”.
2 Krl 4,1-7
Nawet, jeśli sądzę, że jest we mnie mało oliwy i nie mam niczego innego w sobie, to powinienem rozlewać tę oliwę, którą mam, do innych naczyń, żeby zobaczyć cud rozmnożenia, a w konsekwencji: zaopatrzenia.
Te trochę życia Bożego, jakie w sobie mamy, wystarczy, żeby napełnić wiele innych ludzi. To Bóg daje pomnożenie, a nie moje, czy twoje umiejętności czy starania. Wystarczy zaufać Bożemu Słowu.
Wróciła do domu i zamknęła drzwi za sobą i za swoimi synami.
Rozlewanie zaczynamy od modlitwy osobistej – trzeba stanąć przez Panem i prosić Go o oliwę, o namaszczenie. Bóg ci powie na modlitwie osobistej, jaką masz oliwę, jakie masz od Boga namaszczenie, które możesz przekazać innym.
Podstawiali jej naczynia, a ona nalewała do nich oliwę.
Nalewanie do innych naczyń symbolizuje modlitwę wstawienniczą, świadczenie innym o Jezusie i wszystkie działania związane z przelewaniem na innych tego życia Bożego, które jest w Tobie.