Nie umarli wysławiają Jahwe ani nikt z tych, co zstępują do krainy milczenia
Ps 115,17
Nie w krainie umarłych bowiem Cię wysławiają, nie chwali Ciebie śmierć, nie oczekują Twojej wierności ci, którzy zstępują do grobu. Żywy, tylko żywy wysławia Ciebie, jak ja dzisiaj, ojciec dzieciom ogłasza twoją wierność.
Iz 38,18-19
Nie umarli chwalą Pana!
Ludzie nieżywi duchowo nie potrafią chwalić Pana! Nie potrafią, bo nawet nie rozumieją, nie pojmują sercem, o co w tym chodzi. Wymyślają sobie adoracje, nabożeństwa, ale sercem swym są daleko od Pana. Do uwielbienia, czyli zachwycenia się Bogiem, jest potrzebne przywrócenie do życia mocą Ducha Świętego. A to się dzieje poprzez nawrócenie, przyjęcie pełnego przebaczenia i nowe narodzenie z łaski. Czyli dokładnie to o czym mówił Jezus Nikodemowi w czasie jego nocnej wizyty. Ale „martwy” Nikodem tego nie rozumiał.
Moja gorycz zmieniła się w szczęście. Ty zachowałeś moje życie, uchroniłeś mnie od zniszczenia w grobie, gdyż rzuciłeś za siebie wszystkie moje grzechy. (Iz 38,17)
Alleluja! Bóg 2000 lat temu rzucił nasze grzechy za siebie. Nie widzi ich ani ich już nie wspomina. Czyż to nie powód do radości? Nic mnie już nie oddziela od mojego Ojca. Dlatego uwielbia dusza moja Pana.