Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza. Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość. Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano; ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy.
Ps 19,2-5
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.
Hbr 1,1-3
Bóg wypowiedział się (mówił, czynił, objawiał) przez przyrodę i przez ludzi. A przez Jezusa, Swego Syna, wypowiedział się w sposób doskonały, bo Syn objawił Ojca w sposób doskonały:
- Kto widzi Mnie, widzi Ojca (J 14,9),
- Ja mówię wobec świata to co usłyszałem od Niego (J 8,26),
- Oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego (J 15,15)
List do Hebrajczyków 10,5-9 stosuje do Chrystusa proroctwo Psalmu 40,7-9 gdzie jest mowa o otwarciu uszu na słowo Boże:
Ofiar ani darów nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopaleń ani ofiar przebłagalnych. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę! W zwoju księgi napisano o mnie: Chcę wypełniać Twoją wolę, mój Boże.
Bóg Ojciec „uczynił ciało” i „otworzył uszy” Synowi, aby ten słyszał Ojca mówiącego. W ten sposób, Bóg Ojciec mógł zacząć mówić przez Syna.
Będąc Twoim synem Ojcze, pragnę tego samego, pragnę byś „otworzył mi uszy”, byś „uczynił mi ciało”, abym mógł objawiać Twoją miłość i sprawiedliwość.